Powrót do szkoły

Pierwszy dzień "w szkole" nie był łatwy. Siedem godzin nieustannego słuchania i mówienia po francusku po prostu mnie wykończyło. W pewnym momencie zaczęło mi się kręcić w głowie - tak bardzo musiałam się skupić, żeby zrozumieć chociaż co piąte (dziesiąte? dwudzieste?) słowo padające z ust nauczycielki. Głowa bolała już do końca, doszedł ból szczęki, języka i nawet gardła, po entym powtórzeniu zdawałoby się banalnego "e". Zaraz po lekcji, odrabiając obowiązkowe (o tak!) zadanie domowe, nie pamiętałam niczego, wszystko zlało się w jedną dziwną, francusko-brzmiącą masę, od której tylko coraz bardziej bolała mnie głowa.
Po powrocie ze szkoły - dalej francuski. I znów wytężone słuchanie i nieudolne próby wyłapania kontekstu. Nie mówiąc o włączaniu się do rozmowy, kiedy to zastygam po wyrzuceniu z siebie "Je..."






Ale jest i dobra strona tego wszystkiego. Gdzieś pomiędzy ćwiczeniami pomyślałam, jak to cudownie znów wysilać mózg, wmuszać w niego coś do tej pory nieznanego, a w przypadku francuskiego nawet niepojętego. Mam wrażenie, jakbym po długim lenistwie ruszyła dawno nieużywany mięsień. Zamiast kolejny dzień klepać te same, znudzone formuły, robię coś nowego, rozwijam się;) Początki są bardzo trudne, ale dlaczego miałyby być łatwe?